de sneeuw denk ik er bij
nu ik hier lig
nu ik hier alleen lig
drink ik sneeuwkristallen in
in een verloren land
strooiden mijn handen
wensen zonder tanden
nu ik hier alleen lig
nu ademt zich ook veel uit
en spreken alle verhalen
over geleefde en gefaalde
over niet nog weer een keer
ik kan niet meer en ik sta op
op een onvindbaar stukje land
trekt de nacht de laatste tand
en de sneeuw waakt rustig