Doe mij maar 1 marathon
Ik trainde 1 maand,
zoop als een ketter
en rookte 2 pakjes Camel per dag.
En haalde de finish in net niet 4 uur.
Niet slecht voor een alcoholist, dacht ik,
zittend in bad met een groot Belgisch bier.
De drank raakte ik decennia geleden helemaal kwijt.
De sigaretten verloor ik ergens onderweg.
Mijn strakke lijf verliet me bij de zoveelste verhuizing.
Ik vroeg het nog na, of ie niet ergens in een doos.
Ze hebben mijn jonge lichaam nooit teruggevonden.
Nog even, dan rolt de rollator me toe.
Ik weet niet hoe ik dan leven moet.
Dat laatste is bekend terrein.
Je zou toch denken, de voorsprong die het geeft,
zoveel angsten al geleefd.
Want voor alles heb ik angst.
Op de valreep train ik nuchter en lang.
Mijn doel, 1 dag zonder angst te doen.
Die marathon was een eitje.
Een dag zonder paniek,
die haal ik nog niet.
marja wouters
Prachtig, ik ben enorm geraakt. ’t zal de herkenning wel zijn maar dan doe ik er graag m’n erkenning bij.
LikeLike
Dankjewel, Hugo. Je reactie maakt me blij!
LikeLike
Mooi geschreven. ‘Mijn doel, 1 dag zonder angst te doen.’ Dit is diep van binnen wat iedereen wel zou willen. Denk ik.
LikeLiked by 1 persoon
Ik vind het prachtig. Een gedicht dat laat nadenken en laat lachen. Ik zoek mijn oude lijf ook nog regelmatig terug in oude dozen maar het is mijn lijf niet meer, het is van een middelbare dame geworden. 😉
Een dag zonder angst te doen, ja heerlijk. Het zou zoveel verschil maken. Blijf schrijven, lieve Marja.
LikeLike
dankjewel, Odette.
ik bloos nu als een blije tomaat.
liefs!
LikeLiked by 1 persoon
Ik houd van blije tomaten. ❤️💋
LikeLiked by 1 persoon