woongenot
de buren houden van verbouwen,
wij houden deuren en ramen dicht.
de boor trilt door, de hond wordt gek
en ik doe mee. Waarom, waarom ook weer,
wilden wij in een superbraaf en nette buurt !
genot kan ik ons wonen niet meer noemen,
elke dag plus weekend is er wel een gek
die moet verbouwen, verbeteren aan zijn plek.
ik trek dit niet, ik ga me stiekem stil verhangen.
en met mijn laatste adem schreeuw ik loeiend luid
Hou Op Hou Op Nu Is Het Uit
2 reacties
Post a comment
Oh, ja,wat herkenbaar weer in deze mooie poëzie. Dank je wel.
In een flat wonen, is vaak nog erger.
Ooit schreef en zong ik een liedje met gitaar in de jaren ’60
FLATNEUROSE..
“Wat zijn we toch gelukkig
In onze maatschappij
Voor iedereen een flatje
We leven frank en vrij
Een hokje om te wonen
Een voor de vuile was
Een om te kunnen slapen
En ben je goed bij kas….
Nog een voor recreatie met een heel klein balkon…………..
Maar die zijn toch zo duur zeg, dat komt daar schijnt de zon..
De gewoonte van de buren hoef je niet te raden hoor…
Want al het doen het laten gaat de muren door………………
Dat komt het is gehorig
We leven frank en vrij
Met en zonder flatneurose
In onze maatschapij……..
In onze… maatschapppij”
Marja, Ik ben blij dat ik nu mijn oude dag in de polder geniet. Je hoort hier acceptabel lawaai van de werkende boeren.
Groetjes uit Koewacht. Z.V.
LikeLike
Há Len, wat een leuke reactie. Dank! En een prima tekst schreef jij, ik kan hem in mijn hoofd horen, nice. Ben blij voor je, lekker leven in de polder. Liefs! Marja
LikeLike