Fijner dan ’n dikke deken
Lijfje op m’n linkervoet,
niet dat ’t linkse ertoe doet.
Net voor donker, dankbaar,
krul ‘k met m’n tenen,
linker ja, nog steeds. Kriebel ‘m,
hij slaapt, of doet alsof.
Krult oor, laat oor weer los.
Jonge spieren spannen aan,
van links naar rechts en lós
rennend richting winternacht.
Waarin jij, zó klein,
’n warme deken kroelt.
marja wouters
