14
nov
tijd geeft geen recht
en telkens weer niet nieuw.
telkens, nadat ze beleefde
wel met een beetje plus
vallen, diep de zandbak in.
niet weten wat, laat staan hoe dan.
verlangen en een hoofd en telkens weer
gevechten zonder winnaar.
haar hart staat stil dat is de crux
wie zet de klok oprecht op tijd
opdat geleefde jaren kloppen.
wie geeft haar bloemen water en wie weet
tikt dan haar tijdens in plaats van telkens later
marja wouters
