De droom die telkens terugkwam
die telkens even zei, jij hoort niet hier, niet bij de tijd.
Tijd voelde, niet van mij. Die dagen vol met wachten.
Luister- stil.
Een ogenblik
draait zich om ons heen.
Wikkelt stukken van de zeis
kom maar kindje kom maar meis
in mijn armen mag je.
Nachtmerrie- voorbij.
Het feest is dat ik ben, vandaag
om op te vreten.
1 reactie
Post a comment
marja wouters
marja wouters 
Serieus Marja, je weet mij bij nagenoeg ieder gedicht en overpeinzing stil te krijgen. Minutenlang. Ik vind deze ook weer van bijzondere schoonheid getuigen. Mijn naam is lettersmid maar jij bent er echt een. 😉
LikeLike